Poniżej przestawiam prawa towarzyszące zmianom pojmowania duchowej rzeczywistości z wnioskami dla nauczycieli pragnących pomagać innym w dokonywaniu takich zmian.

Kryterium osiągnięcia

Kryterium osiągnięcia sukcesu określają najtrafniej słowa: „rozpoznanie swej prawdziwej tożsamości”.

Oznaczają one, iż światło nie zostało nigdy naruszone przez ciemność. jedynie jedyny Syn Boży może tej światłości nie chcieć oglądać. Dzieje się więc tak jak chce. Choć sam jest światłością – nie widzi tego. A więc, innymi słowy, nie utożsamia się ze światłością. Jego sukcesem jest rozpoznanie niezmiennego faktu swej prawdziwej światłości.

Kontinuum między ciemnością i światłem

Chociaż nie istnieje nic poza światłością, z punktu widzenia człowieka zanurzonego w swym złudnym śnie, istnieje ciemność, w której ma on swój udział oraz odstęp (przestrzeń) między tą ciemnością a niewidzianym jeszcze światłem. Ta iluzoryczna przestrzeń jawi się jako rozciągłość – kontinuum stopni „z ziemi do nieba”. Aby je pokonać stwarza się we śnie czas, który będąc także kontinuum, potrzebny rzekomo do pokonania owej przestrzeni.

Przestrzeń jest pozorną przeszkodą a czas jest pozornym pomocnikiem. W istocie czas jest także przeszkodą, tyle że ustawioną kłamliwie jako pomoc. Czas bowiem jest usprawiedliwieniem braku osiągnięcia Światła.

Poziomy kontinuum

W zależności od wyboru kryterium – stopnie jawią się adekwatnie. Ciemność i światło to dwa krańce, jednak ze względu na postęp na ścieżce uduchowienia praktyczne jest wybranie większej ilości stopni poznania. Otóż wybierzemy dwa kryteria: 1. poziom utożsamienia i 2. poziom przebywania.

Poziomy wg kryterium utożsamienia

  • Jestem samym ciałem i nie posiadam żadnego ducha
  • Jestem ciałem posiadającym ducha
  • Jestem duchem posiadającym ciało
  • Jestem samym duchem i nie posiadam żadnego ciała

Poziomy wg kryterium przebywania

  • Przebywam na ziemi
  • Przebywam na ziemi i jednocześnie w niebie
  • Przebywam w niebie

Odpowiedź na pytanie, czym jesteś oraz gdzie przebywasz, ze wszystkimi tego konsekwencjami, które są weryfikacją słownej deklaracji, mówią o stanie umysłu ucznia. Ponadto między wymienionym poziomami istnieje rozciągłość, którą można określać w procentach.

Stany dynamiki

Ponieważ uczeń to ktoś, kto pragnie osiągnąć światło, porusza się krokami od stanu, w którym się znajduje do stanu, w którym może znaleźć się w następnym kroku. Tak więc mamy dwa stany dynamiki rozpoznania prawdy: 1. stan aktualny i 2. stan oczekiwany.

Siły przesuwające utożsamienie

Ponieważ istnieją dwa kierunki: ku światłu i ku ciemności, siły także są dwojakiego rodzaju: 1. siły ku światłu i 2. siły ku ciemności. I choć wydawałoby się, że uczeń inicjuje wyłącznie siły ku światłu, to jednak także on jest źródłem sił przeciwnych.

Siły ku światłu i cechy wspomagające

Siły ku światłu to: siła aspiracji, wielkość oczekiwań, motywacja, determinacja, oddanie, zapotrzebowanie, siła napędzająca wzrost duchowy, poszukiwanie, chłonność, pojętność, gotowość, otwartość, przygotowanie, aktualna pojemność.

Siły ku ciemności i cechy hamujące

Siły ku ciemności to: trudność asymilacji, bariera poglądów, przyzwyczajenia, przywiązania i niechęci, zwłoka czasowa, przewidywane opóźnienie.

Wskazówki dla pomagających

Jak pomagający nauczyciel spowodować może pojawienie się pozytywnych sił i cech?

  • Musi on wiedzieć i uwzględniać fakt, że każdy człowiek przebywa w danej chwili w aktualnym stawnie utożsamienia (np. uważa że jest ciałem) oraz posiada w sobie cały zestaw sił i cech napędzających i hamujących (np. ma określoną pojmowalność spraw duchowych).
  • Musi przedstawiać świat wg snu ucznia, tylko z niewielką korektą ku światłu. Np. chociaż sam uważa się za nie grzeszącego ducha, to dla cielesnego człowieka jest to niedorzeczność. Musi więc uznać, że jest grzesznym ciałem. To jest zbliżenie się do śniącego. Jednak w tym śnie musi wyłowić coś, do czego dąży uczeń, a co już istnieje w duchu. To właśnie może mu zakomunikować.
  • Nie może wywierać presji i osądzać, ale widzieć w duchu ucznia jako już pojmującego nowy stan.
  • Musi oczekiwać na gotowość ucznia do przyjęcia nowej dawki informacji. To światło pochodzi nie z ust nauczyciela a z wnętrza serca ucznia.
  • Musi wiedzieć, czy wypowiada słowa wyjaśnienia czy słowa wyzwolenia. Np. Słowem wyjaśnienia jest grzech, jako przyczyna przeszłego i aktualnego zła. Słowem zaś wyzwolenia jest brak grzechu jako nazwanie faktu duchowego, który należy ujrzeć.