Kierunkowskazy ku nieskończoności – część pierwsza

Jak niektórym wiadomo, to co postrzega przeciętny człowiek, nie należy do rzeczywistego świata. Widok ten jest światem percepcji, która wynika z tradycji społecznej wyprojektowanej przez tysiąclecia. Rzeczywisty świat jest dostępny przy pomocy narzędzia doskonalszego od percepcji – zwanego poznaniem. Aby posługiwać się bezpośrednim poznaniem, należy tak przekształcić swą percepcję, aby jak najbardziej zbliżona była do treści poznania. Wtedy przeskok do „nowego świata” nastąpi samoistnie. Należy więc znać kierunkowskaz ku tej percepcji. Są wśród nas nieliczni, którzy znajdują się w rzeczywistym świecie i przekazują nam jego widok. Na tyle, na ile można tego przy pomocy słów dokonać.

Świadek Królestwa Bożego wśród nas – Joel S. Goldsmith

Pewien amerykański chrześcijanin, Joel. S. Goldsmith, w czasie modlitwy doświadczył trwałej zmiany percepcji świata i został przeniesiony do stanu poznania. Po tym przeżyciu okazało się, że osoby chore, które znalazły się w jego obecności – doznawały uzdrowienia. Podobnie działo się w różnych sprawach życiowych potrzebujących. Widząc to Goldsmith zbudował własną interpretację Biblii i chrześcijaństwa. Nazwał ją Drogą do nieskończoności. Taką drogą, która jak widać na przykładzie jego życia, przynosiła tysiące owoców. W swoich wielu książkach przedstawił nową wizję, a w jednej z nich zawarł 135 Afirmacji, które są skrótem podsumowującym całą naukę. Poniżej Afirmacje nazwano Kierunkowskazami i podzielono na dziewięć części. W każdej piętnaście. Proszę rozumieć, że autor zwraca się w nich do fundamentalisty amerykańskiego, dla którego Biblia jest świętym i nieomylnym Słowem Bożym. Nic więc dziwnego, że używa biblijnych cytatów, które dla nas mogą nieraz brzmieć obco lub surowo. (foto: truthbehindyoga.com)

Kierunkowskazy do nieskończoności – część pierwsza: 1-15

Każdy poniższy kierunkowskaz jest tematem do medytacji. W ten sposób nasz umysł uzyskuje orientację, domyśla się już, gdzie znajduje się królestwo rzeczywistości.

1. Rozpocznij swoje duchowe życie od zrozumienia, że wszelkie konflikty muszą być rozstrzygane w obszarze twojej świadomości.
2. Nie znajdujesz się w konflikcie z osobami, obiektami czy okolicznościami; istnieje raczej fałszywe pojęcie co do tych osób, obiektów i okoliczności, przyjęte przez twój umysł. A zatem skoryguj swoją wewnętrzną postawę, zamiast zmieniać kogokolwiek czy cokolwiek poza sobą.
3. Uznaj Boga za przyczynę, prawo, substancję i działanie wszystkiego, co istnieje i natychmiast powstrzymaj się od zaangażowania – czy to fizycznego, czy umysłowego – w to, co istnieje na zewnątrz. Zwróć się do swojego wnętrza i tam rozwiązuj wszystko.
4. Kiedy żyjesz swoim wewnętrznym Istnieniem, pozostajesz obojętny na myśli, opinie, prawa i teorie świata.
5. Nic na ciebie nie wpływa, ponieważ nie reagujesz na zjawiska zewnętrznego świata.
6. W swoim duchowym życiu nie osądzasz świata. Nie oceniasz, kto jest dobry, a kto zły, kto chory, a kto zdrowy, kto bogaty, a kto biedny. Podczas gdy zjawiska zewnętrzne mogą objawiać zarówno harmonię, jak i dysonans, nie rozsądzasz tego, ponieważ JESTEM, KTÓRY JESTEM mieszka w tobie i pozwalasz, aby On Sam określał Siebie.
7. W swej duchowości po prostu wiesz, że świat istnieje – nie nazywasz niczego, nie oceniasz ani nie określasz. Jesteś szczęśliwy, że JESTEM, KTÓRY JESTEM jest ci znany, pozwalasz na to, aby objawiał ci On Swoje istnienie i naturę.
8. Modlitwa jest wewnętrzną wizją harmonii. Wizja ta osiągana jest dzięki rezygnacji z pragnienia ulepszenia czy zmiany kogokolwiek bądź czegokolwiek.
9. Nigdy o nic nie proś w modlitwie. Pozwól harmonii określić się i objawić. Niech twoja modlitwa zezwala na to, aby pojawił się JESTEM, KTÓRY JESTEM.
10. Modlitwa to świadomość, że JESTEM, KTÓRY JESTEM istnieje, uzyskana przez „ujrzenie” Go – a nie poprzez uczynienie Go istniejącym.
11. Modlitwa oznacza świadomość harmonii bez angażowania umysłowego wysiłku ze strony modlącego się.
12. Modlitwa to brak pragnień i uznanie, że On JEST.
13. Duchowa mądrość, osiągnięta poprzez uznanie, że On JEST, ujawnia w twoim wnętrzu głęboką, chłodną i czystą studnię zaspokojenia.
14. Upewnij się, że twoja modlitwa nie jest próbą wpływania na decyzje Boga.
15. Upewnij się, że twoja modlitwa nie jest pragnieniem poprawiania boskiego wszechświata.