Nieskazitelność wojownika

Wojownik don Juan będący bohaterem dwunastotomowego dzieła Carlosa Castanedy, przekazuje swemu uczniowi wskazówkę, która rzuca światło na wciąż interesujący nas na tej stronie dylemat. Chodzi o zrozumienie przyczyny, dla której poszukiwana przez nas intelektualna wiedza, czerpana ze świętych ksiąg (Biblii, Kursu cudów itp.), nie przeobraża się w naszym życiu w nowej jakości doświadczenie. Mówiąc obrazowo, dlaczego ze studiowania treści informacji nie rodzi się owoc?

Brak owocu w życiu człowieka podążającego jakąkolwiek ścieżką duchową jest problemem tak rozpowszechnionym, że prawie wszyscy już doń przywykli. Większość zrezygnowała z uznawania tzw. duchowości za dziedzinę mogącą mieć jakikolwiek wpływ na życie człowieka prowadząc świeckie życie agnostyka lub ateisty. Inni pocieszają się tym, że prawdziwy owoc będą mogli ujrzeć w tzw. życiu przyszłym czyli po śmierci i zadowalają się tym, co mają chodząc co tydzień do kościoła.

A jednak gdy czytamy podręczniki duchowości takie jak Kurs cudów, lub choćby słuchamy nauczycieli Dzogczen a nawet wybitnego szamana don Juana – trudno oprzeć się wrażeniu, że owoc właściwie przeprowadzanej praktyki duchowej MUSI SIĘ UJAWNIĆ JUŻ TUTAJ I TERAZ. Jeśli go nie widać, to z pewnością istnieje błąd po naszej stronie, wynikający z niewiedzy lub braku determinacji, aby go skorygować. W tym krótkim wpisie podzielę się wyjaśnieniem pochodzącym z ust meksykańskiego szamana – czarownika – Indianina – wojownika – naguala – don Juana. Cytowaną wypowiedź znaleźć możemy w książce Carlosa Castanedy „Opowieści o mocy” (Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 1996).

Oto wypowiedź nauczyciela wyjaśniająca OBECNOŚĆ WIECZNOŚCI. Oraz znamienna konkluzja. Aby rozpoznać ten wspaniały fakt, nie wystarczą same słowa. Potrzebne jest posiadanie osobistej mocy.

„Czy wiesz, że w tej właśnie chwili otacza cię wieczność? I czy wiesz, że jeśli
tylko zapragniesz, możesz ją wykorzystać? Po długiej przerwie, w czasie której subtelnym ruchem oczu zachęcał mnie do wypowiedzi, stwierdziłem, że nie rozumiem, o czym mówi.
– Tam! Wieczność jest tam! – powiedział, wskazując linię horyzontu. Potem
pokazał zenit. – Albo tam. Możemy także powiedzieć, że wieczność jest taka. –
Rozłożył ramiona, wyznaczając nimi wschód i zachód.
Popatrzyliśmy na siebie. W jego oczach widziałem tylko pytanie.
– I co na to powiesz? – zachęcił mnie do zastanowienia się nad jego słowami.
Nie wiedziałem, co powiedzieć.
– Czy wiesz, że możesz przez całą wieczność rozprzestrzeniać się w każdym z
kierunków, które wskazałem? – kontynuował. – Czy wiesz, że jedna chwila może być wiecznością? To nie zagadka, to .fakt – ale tylko wtedy, jeśli wejdziesz w tę chwilę i użyjesz jej do przeniesienia pełni siebie w dowolnym kierunku, na zawsze. Don Juan wpatrywał się we mnie.
– Nie wiedziałeś tego wcześniej – powiedział, uśmiechając się. – Teraz już
wiesz. Odkryłem to przed tobą, ale nic się nie zmieniło, ponieważ nie masz wystarczająco dużo osobistej mocy, żeby skorzystać z mojego daru. Gdybyś jednak miał tę moc, same słowa wystarczyłyby ci do osiągnięcia pełni siebie i wyprowadzenia jej najważniejszej części poza granice, w których się zawiera.
Podszedł do mnie i leciutko szturchnął mnie palcami w klatkę piersiową.
– To są właśnie granice, o których mówiłem – powiedział. – Można wyjść poza
nie. Jesteśmy uczuciem, świadomością zamkniętą tutaj. Klepnął mnie po ramionach. Notes i ołówek upadły mi na ziemię. Don Juan postawił stopę na notesie, popatrzył na mnie i roześmiał się.”

I tutaj nasuwa się pytanie, jak uzyskać tę osobistą moc? Don Juan w swej nauce wiele mówi na ten niezwykle interesujący temat. My na razie ograniczymy się do krótkiej konstatacji, która pojawia się również we wspomnianym wyżej tomie. Indianin uczy:

„Waszą jedyną szansą jest nieskazitelność. Musicie czekać,
nie oglądając się za siebie i nie spodziewając się nagród. Musicie skupić całą
osobistą moc, aby wypełnić swoje zadania. Jeśli nie będziecie zachowywać się nieskazitelnie, jeśli zaczniecie się denerwować, niecierpliwić i rozpaczać, celni strzelcy z nieznanego bezlitośnie was zniszczą. Natomiast jeżeli wasza nieskazitelność i osobista moc pozwolą na wypełnienie tego zadania, wtedy otrzymacie obietnicę mocy. A cóż to za obietnica, możecie spytać. To obietnica, którą moc czyni ludziom jako świetlistym istotom. Każdy wojownik ma inne przeznaczenie, nie da się więc powiedzieć, jaką obietnicę otrzyma każdy z was.

(…)

– Wojownik w żadnym wypadku nie może sobie pozwolić na poczucie
bezbronności – powiedział. – Ani na oszołomienie, ani na strach. Wojownik ma
czas tylko na nieskazitelność, wszystko inne wyczerpuje jego moc, a
nieskazitelność wzmacnia ją.
– Wróciliśmy do mojego starego pytania, don Juanie, o to, czym jest
nieskazitelność.
– Tak, wróciliśmy do twojego starego pytania i w konsekwencji także do mojej
starej odpowiedzi: Nieskazitelność polega na dawaniu z siebie wszystkiego zawsze wtedy, kiedy w coś jesteś zaangażowany.

(…)

Don Juan wyjaśnił mi, że zanim czarownik opanuje śnienie i widzenie i stworzy
swego sobowtóra, musi wcześniej [to są praktyki nieskazitelnego wojownika – przyp. Student]:

• skutecznie wymazać swą osobistą historię,
• odrzucić poczucie własnej ważności i
• wyzbyć się rutynowych działań.”

Czyż nie przypomina nam to wyraźnie wskazówek Kursu cudów?! Oto one:

1. Mamy praktykować z pełną determinacją (don Juan wspomniał o niej przy okazji definiowania nieskazitelności – p.wyżej)
   
2. Mamy uznać, że przeszłość zapisana w pamięci nie istnieje,
3. Mamy rozpoznać nieistnienie ego,
4. Mamy poddać się prowadzeniu Głosu Ducha Świętego.

Pozdrawiam Cię czytelniku! Bądź nieskazitelny i zdeterminowany, aby widzieć.
Student