W poprzednim wpisie odniosłem się do trzech odmian widzenia: 1. Wypaczonej percepcji, 2. Percepcji skorygowanej i 3. Poznania bezpośredniego. Ponieważ niektórzy czytelnicy przypuścili, że nie Kurs cudów ale to ja sam jestem autorem takiego rozróżnienia, poniżej przytaczam względnie obszerne rozwinięcie tego tematu pod względem cech widzenia w każdej z trzech świadomości. Ponadto są to jedynie cytaty z zaznaczeniem miejsca ich pochodzenia.

1. Postrzeganie tego świata

Ten świat widziany jest pod wpływem nieprawidłowej percepcji.

„Ten świat jest fałszywym spostrzeżeniem. Jest zrodzony z błędu i nie opuścił swego źródła. Pozostanie tak długo, jak długo myśl, która go zrodziła, będzie ceniona. (…)

W świecie tym zostało zrodzone postrzeganie, ponieważ wiedza nie mogłaby wzbudzić takich szalonych myśli. Ale oczy oszukują, a uszy słyszą fałszywie. Teraz pomyłki stają się zupełnie możliwe, ponieważ pewność odeszła. Zamiast niej zostały zrodzone mechanizmy iluzji. I teraz one odnajdują to, co było im dane szukać. (…)

Tak jak wzrok (na tym świecie) został po to wytworzony, by odwodzić od prawdy, tak też może być przekierowany. Dźwięki stają się wtedy wezwaniem w imieniu Boga, a wszelkiemu postrzeganiu może być nadany nowy cel przez Tego, Kogo Bóg wyznaczył Zbawicielem tego świata. Idź za Jego światłem i ujrzyj ten świat takim, jakim On go widzi. (…)

Musimy zbawić ten świat. Albowiem my, którzy go wytworzyliśmy, musimy go ujrzeć oczami Chrystusa, żeby temu, czemu było przeznaczone umrzeć, przywrócić wieczne życie.” (L240)

2. Postrzeganie Rzeczywistego Świata

Rzeczywisty Świat widziany jest pod wpływem prawidłowej – skorygowanej percepcji.

„Rzeczywisty świat jest symbolem, podobnym do reszty symboli, jakie oferuje postrzeganie. Jednak przedstawia on sobą coś przeciwnego do tego, co wytworzyłeś. Twój świat jest oglądany przez oczy strachu i przynosi twemu umysłowi przerażające świadectwa. Rzeczywisty świat może być postrzegany tylko przez oczy, które błogosławi przebaczenie, zatem postrzegają one świat, gdzie przerażenie nie jest możliwe i nie można w nim odnaleźć świadectw strachu. (…)

Rzeczywisty świat zawiera określony odpowiednik każdej nieszczęśliwej myśli, przejawiającej się w twym świecie; niezawodną korekcję obrazów strachu, które twój świat zawiera. Rzeczywisty świat jawi się poprzez spokojne oczy i umysł, w którym mieszka pokój. Nie ma tam niczego oprócz odpoczynku. Niczego tam nie ma poza przebaczeniem. I widać wszędzie łagodność. Tylko pełne szczęścia obrazy i dźwięki mogą docierać do umysłu, który sobie przebaczył. (…)

Co może on postrzegać w swym otoczeniu oprócz bezpieczeństwa, miłości i radości? (…) Rzeczywisty świat symbolizuje to, że sen o grzechu i winie się zakończył i Syn Boży już dłużej nie śpi. Jego czuwające oczy postrzegają niezawodnie odzwierciedlenie Miłości jego Ojca; przyrzeczenie, że jest on odkupiony. Rzeczywisty świat oznacza koniec czasu, ponieważ jego postrzeganie czyni czas bezużytecznym.” (L290)

3. Poznanie Królestwa Niebieskiego czyli Nieba

Uświadomienie Królestwa przynosi Synowi sam Bóg, gdy trwa on w stanie prawidłowej percepcji.

„Czas nie jest w Rzeczywistym Świecie Duchowi Świętemu potrzebny, kiedy już wypełnił Jego cel. Teraz czeka On tylko jeszcze jedną chwilę dłużej na to, by Bóg podjął Swój końcowy krok i wtedy czas znika, a odchodząc zabiera ze sobą postrzeganie, pozostawiając tylko samą prawdę.” (L290)

„Nie ma nic na zewnątrz ciebie. Właśnie tego musisz się ostatecznie nauczyć, ponieważ stwierdzenie tego faktu jest uświadomieniem sobie, że jest tobie przywrócone Królestwo Niebieskie. Albowiem Bóg stworzył tylko to Królestwo i nigdy nie opuścił go, ani też nie pozostawił go oddzielonym od Siebie Samego. Królestwo Niebieskie jest miejscem zamieszkania Syna Bożego, który nie opuścił swego Ojca i nie przebywa z dala od Niego. Niebo nie jest żadnym miejscem, ani też jakimś stanem. Jest Ono tylko świadomością doskonałej Jedności i wiedzą, że nie istnieje nic ponadto; nic na zewnątrz tej Jedności i nic wewnątrz. (T18,6)

„Królestwo Niebieskie jest tobą. Kogóż innego, jak nie ciebie, stworzył Stwórca i któż inny, jak nie ty, jesteś Jego Królestwem? Takie właśnie jest całe przesłanie Pojednania; przesłanie, które jako całość wykracza poza sumę swych części. Ty także masz Królestwo, które stworzył twój duch.” (T4,3)

(foto: stockfreeimages.com)