W ramach prezentacji różnych ścieżek zmierzających w tym samym kierunku, przedstawiam dziś nową w Polsce propozycję pn. „Droga Do Boskiego Światła”. Oto co animatorzy drogi mówią o sobie.
Przyznasz chyba, że w życiu codziennym „przeoczenie czegoś” oznacza zwykle to samo, co popełnienie błędu. Niezauważenie czegoś kojarzy nam się z brakiem koncentracji i może prowadzić do negatywnych skutków. Jak więc można mówić o przeoczeniu, w którym mamy udział świadomy i do tego określać go mianem „cudownego”? Zrozumiemy to dobrze, gdy uznamy, że cały „ten świat”, który widzimy swymi fizycznymi oczami, jest wytworem naszej projekcji. Zwykle zbiorowej z modyfikacjami wnoszonymi osobiście przez naszą prywatną osobę. Świat taki jest więc tylko błędną percepcją, halucynacją i snem. (foto. villemoart.com)
Dlaczego w Polsce i na świecie tak wielki sprzeciw wzbudza myśl o legalizacji marihuany? Mówią kłamliwie o jej szkodliwości. Jest dotąd pewne, że na całym świecie od zażycia marihuany zmarł jeden (1) człowiek, zaś choćby tylko alkohol i dym tytoniowy zabiły miliony istnień ludzkich. Nie mówimy już o innych dopuszczonych przez prawo używkach. Skąd więc się bierze to zakłamanie w kwestii marihuany? Tezą niniejszego wpisu jest mój osobisty pogląd: ludzkość boi się wyzwolenia z więzów systemu społecznego. Pragnie być zniewolona, a obawiając się wolności podejrzewa, że może ona stać za tak prostym środkiem, jakim jest marihuana. A jak to może być naprawdę? (foto: pinterest.com)
„Dziś wyliczymy prawdziwe kryteria testowania wszystkich rzeczy, o których myślisz, że je chcesz. Jeśli rzeczy te nie spełniają tych rozsądnych wymagań, nie są w ogóle warte by ich pragnąć, ponieważ mogą jedynie zastępować to, co daje znacznie więcej. Praw rządzących wyborem nie możesz sam wytworzyć, nie bardziej niż możesz wytworzyć alternatywy, z których wybierasz. Ale możesz dokonać tego wyboru; w istocie musisz go dokonać. Ale jest rzeczą mądrą nauczyć się praw, które uruchamiasz, kiedy coś wybierasz i poznać, jakie masz do wyboru alternatywy.” L133,3
(zdjęcie http://electedstories.com)
Początkujący studenci Kursu cudów pojąwszy istotę jego nauki, wpadając w zachwyt (i słusznie), popadają nieraz w błąd wynikający ze skrajnego potraktowania idei „nieistniejącego ciała” oraz „nieistniejących chorób”. Mówią, że skoro nie jesteśmy ciałem, a samo ciało jest nicością, to każdy, kto się o nim wypowie, popełnia błąd. Czasem dochodzi na tym tle do polemik między nami. W sytuacji napotkania chorego ciała, popełniają kolejny błąd mówienia chorej osobie, że jest zdrowa, co nie tylko jej nie uzdrawia, a tylko ją rozdrażnia. (Przecież jest przywiązana do „swego ciała” oraz do „swojej” choroby). Ale gdy to oni sami poczują się źle, nie wiedzą, co z tym począć. Cóż więc na ten temat mówi nasz Kurs? (zdjęcie http://thedaddydiaries.net)
W pewnym komentarzu tego blogu pojawiła się wątpliwość, czy przypadkiem nasz wysiłek studiowania i ćwiczenia umysłu według wskazówek Kursu cudów nie jest tylko czczym i niepraktycznym teoretyzowaniem. Ćwiczę poprawne postrzeganie wg Kursu dopiero od 2007 roku, ale podzielić się mogę pewnymi radosnymi spostrzeżeniami na ten temat. Na początku powiem krótko: Kurs działa! Jednak pod warunkiem… że się go stosuje według jego wymagań 🙂 .
Nasza chrześcijańska kultura Zachodu jest w istocie kulturą żydów (z małej litery piszemy o religii). Przecież sami żydzi uważają chrześcijan za odłam żydowski, sektę, która popadła w herezję. My z kolei na słowo „herezja” nie zgadzamy się oczywiście, ale pochodzenia od żydów nie możemy się wyprzeć. Sam założyciel był żydem. Jego rodzice byli żydami. Jego pierwsi uczniowie byli żydami, a najgorliwszy apostoł Paweł – rabinem żydowskim. Czy to nas boli? Skądże! Jest tutaj inny, a ważny problem. Rozważmy go.
Czyż to nie jest wspaniałe, że możemy uczyć się dziś bezpośrednio od Jezusa? Możemy poznać Jego niezniekształconą niczym naukę i doświadczyć jej cudownych skutków w swym życiu? Zakończył się okres 2000 lat nieporozumień i wreszcie nastał kres domysłom i błędom. Jezus wyjaśnia nam, dlaczego zmarł na krzyżu i w jakim celu zmartwychwstał. Nauka Jego jest wyzwalająca, gdyż jako chrześcijanie przywykliśmy do dwóch stron patrzenia na ukrzyżowanie. Jeden sposób postrzegania go to rzekoma zachęta do cierpienia, które jakoby oczyszcza z grzechów. Cierpienie Jezusa miałoby być dla nas wzorem. To prowadzi do cierpiętnictwa i w końcu zniechęca ludzi do poszukiwania Boga. Drugi aspekt…
„Ja rzekłem: Jesteście bogami i wszyscy – synami Najwyższego. Lecz wy pomrzecie jak ludzie, jak jeden mąż, książęta, poupadacie” – czytamy w Psalmie 82, wiersze 6 i 7. W ten sposób wkraczamy do świata, którego obawiają się teologowie (powód przedstawię niżej), a który z rozkoszą eksplorują pisarze fantastyki. Jakie wnioski możemy wysnuć od razu po przeczytaniu cytowanych wyżej dwóch zdań Psalmu 82?
Dziwię się, że ostatnio coraz częściej słyszę katolików powołujących się na Dekalog. Ma to miejsce także w kontekście burzliwej polemiki między zwolennikami tradycyjnego stosunku do płci, kobiet i rodziny (to głównie katolicy choć nie tylko oni), a zwolennikami liberalnego podejścia, które streszcza się niezbyt ściśle w pojęciu gender (społeczno-kulturowa tożsamość płciowa). Otóż nasi bracia katolicy podkreślają, że nie ma potrzeby „wykorzenienia uprzedzeń, zwyczajów, tradycji…” i jednocześnie powołują się na Dekalog.
Poniżej zacytuję zarówno konkretny fragment „Konwencji Rady Europy…” jak i cały Dekalog z katolickiej Biblii Tysiąclecia. Tym samym pokażę, że ci katolicy ani nie znają Dekalogu, na który się powołują, ani nie stosują się do niego, a także (sprzeciwiając się Konwencji) pragną trwać w swej miejscami nieprzyzwoitej tradycji (chodzi mi o stosunek do kobiet).