Gdy przez siedem lat praktykowałem buddyzm zen, ja i moi koledzy siedzieliśmy klęcząc na poduszkach godzinami, spoglądając nieco w dół przed siebie, w myśli powtarzając: Przy wdechu – „Czym jestem?”, przy powolnym i swobodnym wydechu – „Nie wiem…”. Nauczyciel powtarzał nam nieraz, że słowa „nie wiem” są w tym przypadku podobne do mydła, które czyści nasz umysł z myśli. Celem było ujrzenie siebie prawdziwego poza zasłoną myśli. Jak to się ma do Kursu cudów? (foto: hutui6.com)
Tag: praktyka Strona 3 z 8
Bóg jest naszym jedynym celem, naszą jedyną Miłością. Nie mamy innego celu oprócz tego, by sobie Go przypomnieć. Myśli mają z tym wielki związek. One wydają się przychodzić i odchodzić. Jednak to oznacza jedynie to, że czasem jesteśmy ich świadomi, a czasem nie. Zapomniana myśl rodzi się dla nas znowu, gdy powraca do naszej świadomości. Jednak ona nie umarła, kiedy o niej zapomnieliśmy. Ona zawsze tam była, ale my nie byliśmy jej świadomi. Myśl Boga, która nas utrzymuje, jest całkowicie niezmieniona poprzez nasze zapomnienie. Ona będzie zawsze dokładnie taka, jaka była, zanim ją zapomnieliśmy i będzie taka sama, kiedy sobie ją przypomnimy. I jest taka sama w przedziale czasowym, w którym jej nie pamiętamy. (T30,3) (foto trinitylc.org)
Czy pamiętacie, jak Jezus powiedział: „Zostawcie ich! To są ślepi przewodnicy ślepych. Lecz jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.” (Ew. Mateusza 15,14) A do czego należy to odnieść? Oczywiście do zbawienia człowieka, czyli uratowania nas od chorób, cierpienia, starości i śmierci. Więc jeśli trzymamy się tych ślepych, którzy nie widzą, jak iść drogą zbawienia, to sami zbłądzimy i zbawienia nie doświadczymy z pewnością. Ale po czym poznać tych ślepych? Posłuchajcie sami, co mówią! (foto muppet.wikia.com)
Halucynacja, jakiej podlegają miliardy ludzi, jest możliwa do usunięcia. Czy czujesz, że z tym światem jest coś nie tak? Teraz masz szansę, aby zobaczyć, jak jest naprawdę. To co wokół siebie widzimy, jest tak wyraźne, że nazwanie tego snem, budzi u wielu gwałtowny sprzeciw. A jednak zgodnie ze znanym w psychologii prawem projekcji, to właśnie nasza decyzja wynikająca z nawyku społecznego, jest podstawą interpretacji otaczającego nas świata. To pewne. A więc zarówno świat materialny, jaki i nasze ciała w rzeczywistości nie istnieją. Są tylko społecznym założeniem. To oczywiście przeczy silnej oczywistości, wolimy bowiem wierzyć, że nasze oczy i nasz umysł nas nie myli. Uczyniliśmy je niestety naszym autorytetem, a bierze się to wyłącznie z przejętego od społeczeństwa zwyczaju i w końcu naszego przyzwyczajenia. Jeśli chcesz zobaczyć, jak jest naprawdę, zastosuj w życiu przedstawione poniżej trzy kroki. (foto gettyimages.com)
Siedząc, nagle poczułem, jak sponad mojej głowy wolno opuszcza się na mnie coś niewidocznego, ale gęstego jak ciężka woda, Osuwając się zaczęło wywierać wyraźnie odczuwalny fizycznie nacisk na ciało. Posuwając się do dołu czułem, jak przenika mnie tak, jakbym był porowaty. Gdy po jakiejś minucie znalazło się na wysokości moich bioder, poczułem, że cała depresja zniknęła jak za dotknięciem różdżki. Siedziałem teraz osłupiały ze zdziwienia, gdyż nie często doświadczam tego rodzaju natychmiastowego wsparcia. A teraz powiem, jak do tego doszło. (foto wg justbetweenus.org)
Prawdopodobnie przeczytałeś już poprzedni bestseller Renarda pt. „Zniknięcie wszechświata”. Moim zdaniem jest bardzo interesujący. U Garego w domu pojawiają się aniołowie (tak bym ich nazwał :-): Pursah i Arten. Ponieważ Gary studiuje Kurs cudów, potrzebuje konsultacji. Otrzymuje coś rzeczywiście niezwykłego. Odbywa się wiele spotkań, w czasie których Gary robi precyzyjne notatki. Dzieli się nimi w swej pierwszej, a teraz w drugiej książce. Jeśli pierwsza książka była znakomita, to jaka jest druga? Przed jej zakupem możemy przeczytać aż 30 stron gratis. Wystarczy wejść na stronę tłumacza nondualizm.pl. Zachęcam! A poniżej cytuję krótki fragment książki.
„Po co czekać na Niebo? Ci, którzy szukają światła, mają tylko przykryte swoje oczy. Światło jest w nich teraz. Oświecenie jest tylko rozpoznaniem, a nie jakąś zmianą. Światło nie pochodzi z tego świata, a ty, który niesiesz to światło w sobie, jesteś również tu obcy. To światło przybyło wraz z tobą z twego rodzinnego domu i pozostało z tobą, bowiem jest to twoje własne światło. Jest ono jedyną rzeczą, którą przynosisz ze sobą od Tego, Kto jest twym Źródłem. Ono lśni w tobie, gdyż oświetla twój dom i prowadzi cię z powrotem tam, skąd pochodzi i gdzie ty jesteś w domu.” (L188,1) (foto – locality.org.uk)
Jeśli sięgasz po Kurs cudów, to możesz liczyć na to, że po jego poprawnym przerobieniu i zastosowaniu, będziesz mógł czynić cuda. Jeśli niektórych oburza takie podejście, to trzeba przypomnieć im, że chyba wszyscy tzw. „dobrzy ludzie” chcieliby zrobić coś dobrego dla bliźnich, dla swego otoczenia lub nawet dla świata. Ale natychmiast, gdy napotykają przeszkody – cóż mają robić? Modne ostatnio słowo „walczyć”, jak wiadomo w wielu sytuacjach, jest tylko usprawiedliwieniem porażki. Dziennikarze piszą ostatnio często: „Walczyła z rakiem i zmarła”. Nam więc chodzi nie o walkę i porażkę, lecz o pewne zwycięstwo. Dlatego musimy umieć czynić cuda. Musimy i możemy się tego nauczyć. Tego chce od nas nasz Nauczyciel i Zbawiciel – Jezus. (foto – blog.westera.co.uk/faith-healing-and-sovereignty)
„Dziś wyliczymy prawdziwe kryteria testowania wszystkich rzeczy, o których myślisz, że je chcesz. Jeśli rzeczy te nie spełniają tych rozsądnych wymagań, nie są w ogóle warte by ich pragnąć, ponieważ mogą jedynie zastępować to, co daje znacznie więcej. Praw rządzących wyborem nie możesz sam wytworzyć, nie bardziej niż możesz wytworzyć alternatywy, z których wybierasz. Ale możesz dokonać tego wyboru; w istocie musisz go dokonać. Ale jest rzeczą mądrą nauczyć się praw, które uruchamiasz, kiedy coś wybierasz i poznać, jakie masz do wyboru alternatywy.” L133,3
(zdjęcie http://electedstories.com)
W pewnym komentarzu tego blogu pojawiła się wątpliwość, czy przypadkiem nasz wysiłek studiowania i ćwiczenia umysłu według wskazówek Kursu cudów nie jest tylko czczym i niepraktycznym teoretyzowaniem. Ćwiczę poprawne postrzeganie wg Kursu dopiero od 2007 roku, ale podzielić się mogę pewnymi radosnymi spostrzeżeniami na ten temat. Na początku powiem krótko: Kurs działa! Jednak pod warunkiem… że się go stosuje według jego wymagań 🙂 .